درمان بیماری های مقعد، شقاق، فیستول، کیست مویی، بواسیر (هموروئید)

بیماریهای مقعدی علاوه بر علائم منحصر به فرد خود، دارای نشانه های مشترکی نیز هستند که گاهی باعث ایجاد خطای پزشکی می شود. به همین خاطر، بهتر است برای تشخیص این نوع بیماری ها از تست‌ها و آزمایش‌هایی که مخصوص این ناحیه و سایر قسمت‌های دستگاه گوارش تحتانی می باشند، استفاده شود. برخی علایم بیماری های مقعدی مانند درد، خارش، سوزش، خونریزی یا تورم قابل توجه در این ناحیه بسیار آزار دهنده بوده و زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ادامه توضیح کوتاهی در رابطه با هریک از بیماری های مقعدی می دهیم.

درمان شقاق مقعد

پارگی یا زخم در مخاط درون یا پوست خروجی مقعد را شقاق مقعد می نا مند. این بیماری ممکن است توسط آسیب ناشی از اجابت مزاج سخت یا مدفوع سفت و بزرگ و حتی اسهال شدید و آبکی به وجود آید. همچنین رابطه جنسی مقعدی خشن نیز می تواند منجر به شقاق شود. گرفتگی عضلات اسفنکتر مقعد، خونرسانی به زخم و شکاف ایجاد شده را کاهش داده و باعث طولانی تر شدن روند درمان شقاق می شود.
ترک مقعدی باعث درد و سوزش زیاد همراه با خونریزی هنگام یا پس از اجابت مزاج می‌شود. درد برای چند دقیقه تا چند ساعت ادامه یافته و تا اجابت مزاج بعدی فروکش می‌کند. پزشک می‌تواند با معاینه‌ی آرام مقعد، پارگی ناشی از شقاق را تشخیص دهد. در موارد نادر، شقاق مقعد ممکن است ناشی از یک اختلال دیگر مانند بیماری التهابی روده (IBD)، بیماری آمیزشی (STD) یا سرطان باشد. برای تشخیص این بیماری‌ها تست‌هایی مانند کولونوسکوپی تحت بی‌هوشی انجام می شود.
مصرف مکمل‌های نرم‌کننده مدفوع یا پسیلیوم با افزایش فیبر در رژیم غذایی می‌تواند باعث کاهش نسبی یبوست بیمار شود. در برخی موارد استفاده از پماد زینک اکسید محافظ یا شیاف ملین (مانند گلیسیرین) به نرمی مدفوع کمک می کند.

برای کاهش ناراحتی فرد، استفاده از بی‌حس کننده‌های موضعی (مانند بنزوکائین یا لیدوکائین) بر روی مقعد یا نشستن در آب گرم به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه پس از اجابت مزاج، موثر می باشد. تزریق سم بوتولینوم، استفاده از پماد نیتروگلیسیرین یا مسدودکننده‌های کانال کلسیم (مانند کرم یا ژل نیفدیپین، دیلتیازم) به ناحیه‌ی شقاق راه های درمان کاهش گرفتگی اسفنکتر مقعد و بهبود شقاق می باشند.

در صورت موثر نبودن روش های مذکور، فرد تحت جراحی برداشت زخم یا برداشت قسمتی از عضله‌ی دریچه‌ای مقعد یا هر دو قرار می گیرد. ممکن است در موارد نادری کشیدن و اتساع دریچه‌ی مقعد نیز انجام شود.

فیستول مقعد

فیستول مقعدی یک مسیر باریک است که از درون کانال مقعد به سمت پوست اطراف آن ایجاد شده است. فیستول می تواند خود‌به‌خود به وجود آید و یا ناشی از یک آبسه ‌آنورکتال باشد. علل ایجاد این عارضه، بیماری های کرون و سل می باشند. در مواردی نیز ممکن است توسط دیورتیکولیت، تومورها، یا تروما ایجاد شود. فیستول در نوزادان به صورت مادرزادی به وجود می آید و در نوزادان پسر شیوع بیشتری دارد. فیستول رکتوواژینال از عوارض ثانویه بیماری کرون، آسیب های مربوط به زایمان، پرتو درمانی و یا سرطان می باشد.
از علایم فیستول می توان به ترشحات بدبو، خون‌آبه‌ای و چرکی اشاره کرد که در صورت عفونت درد نیز اضافه می گردد. در صورت شک به بیماری کرون، معاینه و سیگموئیدوسکوپی انجام می گردد تا وجود یا عدم وجود فیستول مشخص شود. راه درمان فیستول مقعدی در اغلب موارد عمل جراحی می باشد.

سینوس پیلونیدال و سینوس چرکی پوستی بیماری هایی هستند که لازم است از فیستول مقعدی تمیز داده شوند. در گذشته، تنها راه درمان فیستول مقعدی عمل جراحی باز بود که باعث ایجاد بی‌اختیاری روده برای بیمار می شد. امروزه با پیشرفت تکنولوژی و ابداع روش‌های نوین درمانی در این زمینه، عوارضی که بیمار تجربه می کند بسیار کاهش یافته است. از روش هایی که جایگزین‌ عمل جراحی شده اند می توان به فلپ، استن، پلاگین، چسب فیبرین و … اشاره کرد.
در صورتی که فرد مبتلا به اسهال یا بیماری کرون باشد، انجام فیستولوتومی به دلیل تاخیر در ترمیم زخم توصیه نمی شود. در این موارد مترونیدازول و سایر آنتی‌بیوتیک‌های مناسب و درمان‌های سرکوبگر ترجیح داده می شوند.

بواسیر (هموروئید)

بیماری هموروئید یا بواسیر در اثر ورم رگ های موجود در دیواره‌ی راست روده و مقعد به وجود می‌آید. هنگامی که مویرگ‌های مقعدی تحت فشار بیش از حد قرار بگیرند، متورم شده و فاقد توانایی بازگشت خون به سمت قلب می شوند. این فشار ممکن است در اثر بارداری، بلند کردن اجسام سنگین یا زور زدن‌های متوالی در هنگام دفع مدفوع سفت و سخت ایجاد شود. توده‌ی هموروئیدی ایجاد شده در داخل یا خارج از مقعد ممکن است همراه با درد یا خونریزی باشد.
از دیگر علائم هموروئید می توان به احساس پر بودن رکتوم و تخلیه‌ی ناکامل آن پس از اجابت مزاج اشاره کرد. اگرچه خارش در مقعد نشانه‌ی اختصاصی بیماری بواسیر نیست اما این احتمال وجود دارد که توده‌ی بواسیری مانع تمیز شدن کامل و صحیح مقعد شده ومنجر به خارش شود.

بواسیر انواع مختلفی دارد که تشخیص نوع آن تاثیر بسزایی در درمان بهتر و سریع‌تر بیمار خواهد داشت. بواسیر داخلی یکی از انواع بواسیر است که بیشتر درون مقعد و قسمت بالایی محل اتصال بین مقعد و رکتوم را شامل می شود. البته ممکن است بواسیر داخلی به خارج مقعد نیز راه پیدا کند که در آن صورت هموروئید پرولاپس نامیده می‌شود. بواسیر داخلی معمولاً یک توده‌ی قابل مشاهده و بدون درد بوده که همراه با خونریزی حین اجابت مزاج و پس از آن می باشد. شدت خونریزی در این مورد معمولا کم بوده و باعث کم‌خونی نمی‌شود، اما احتمال آن وجود دارد. بواسیر خارجی با معاینه مقعد قابل تشخیص است و در پایین محل اتصال آنورکتال تشکیل می‌شود. نوع خاصی از بواسیر خارجی وجود دارد که منجر به ایجاد لخته خون دردناک خواهد شد. این بیماری هموروئید ترمبوزه نام دارد.
پزشک برای بررسی هموروئید از معاینه انگشتی و مشاهده‌ی مقعد کمک می گیرد تا وجود ضایعات برجسته‌ی هموروئید مشخص شود. هموروئید بدون درد و خونریزی را با آنوسکوپ معاینه می کنند. در صورتی  که بیمار تجربه خونریزی داشته باشد، بررسی دقیق‌تر با سیگموئیدوسکوپی یا کولونوسکوپی برای رد احتمال وجوده توده‌ی سرطانی لازم است.
در صورتیکه بیماری هموروئید در مراحل ابتدایی باشد با خود مراقبتی (نشستن در آب گرم) و تغییر رژیم غذایی به محتوای فیبر بیشتر، برطرف خواهد شد. بواسیرهایی که با استفاده از دارو یا روش خانگی درمان نمی شوند، میتوان جهت درمان بواسیر با لیزر و بدون نیاز به جراحی در یک جلسه بصورت عمل سرپائی انجام شود.

کیست مویی

بیماری پیلونیدال یا کیست مویی عفونتی ناشی از موی برگشته درون پوست است که در بالای شکاف باسن و در مکان انتهایی‌ترین مهره ستون فقرات رخ می دهد. شیوع این بیماری در مردان جوان و پر مو بیشتر است اما ممکن است در زنان نیز ایجاد شود. به دلایل شناخته نشده ای ممکن است مو تحریک شده و به سمت درون پوست رشد کند. در اثر این اتفاق کیست مویی درون حفره‌ی بالای خط باسن ایجاد می شود که آن را کیست پیلونیدال می نامند. این کیست ممکن است هیچ نشانه ای نداشته باشد و یا آلوده شده و چرک کند. در صورتی که عفونت باعث تجمع چرک درون کیست شود، آبسه پیلونیدال نامیده می‌شود. آبسه پیلونیدال درد، قرمزی و تورم را به همراه دارد. در برخی موارد چرک به وجود آمده خود‌به‌خود خارج خواهد شد.
این بیماری با معاینه دقیق ناحیه‌ مربوطه و مشاهده‌ی سوراخ کوچک آن در منطقه‌ی عفونی تشخیص داده می‌شود. برای درمان کیست مویی چرک آن را به صورت سرپایی برش داده و تخلیه می کنند. اما سینوس پیلونیدال، لازم است تحت عمل جراحی قرار گیرد.
در صورتی که کیست‌ بزرگ باشد، ممکن است نیاز به جراحی با روش فلپ باشند. در روش مذکور، مقداری پوست و گاهی اوقات عضله از یک ناحیه دیگر که نزدیک به سینوس باشد برداشته شده و به عنوان پوششی به منطقه تخلیه شده پیوند داده می‌شود.

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۱۸۴۴۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چالش‌های درمانی تومورهای مغزی کودکان در ایران/ متأسفانه هنوز از رادیوتراپی با دوز اشعه‌دهی بالا استفاده می‌کنیم!

بهار معینی، درباره کنگره دو سالانه بین‌المللی انکولوژی کودکان (یادبود پروفسور پروانه وثوق) که در اردیبهشت سال جاری برگزار می‌شود، گفت: این دوره نخستین کنگره نوروانکولوژی کودکان در ایران است. البته پیش از این کنگره‌های بین‌المللی انکولوژی کودکان در ایران برگزار شده بود اما امسال به صورت ویژه به رویکرد چند تخصصی در تومورهای مغزی کودکان پرداخته شده و چالش‌های این روش درمان بررسی می‌شود.

وی افزود: در سخنرانی ام بر چالش‌های درمانی تومورهای ژرم سل بر موارد تجربی خود در میان کودکان تحت درمان در بیمارستان محک، متمرکز خواهم بود. تومور ژرم سل مغزی در اطفال بعد از تومورهای مدولوبلاستوما و اپاندیموم شیوع کمتری دارد؛ اما دلیل اهمیت بررسی آن، شناسایی انواع چالش در مسیر درمان‌هایی است که این نوع از تومور مغزی برای کودکان ایجاد می‌کند.

این رادیوانکولوژیست ادامه داد: برنامه‌های درمانی تومورهای ژرم سل مغزی اکنون در دنیا به‌روز شده و شیوه‌های درمانی آن تغییرات بسیاری کرده است. در روش‌های جدید تا جای ممکن استفاده از رادیوتراپی برای درمان محدود شده است چون پیش از این درمان رادیوتراپی به صورت کامل بر کودکان مبتلا به تومور ژرم سل انجام می‌شد و حتی درمان ستون فقرات همزمان با درمان تومور مغزی در کودکان انجام می‌گرفت اما امروزه به دلیل عوارض این شیوه درمانی، برنامه درمانی تغییر کرده است.

به گفته معینی، در برنامه درمانی جدیدِ تومورهای ژرم سل مغزی کودکان، از روش شیمی‌درمانی خاصی برای بیماران استفاده می‌شود و بر اساس پاسخ درمانی دریافت شده، رادیوتراپی حذف و بر درمان مغز تمرکز می‌شود. پیش از این باید همه بطن‌های مغزی درمان می‌شد، اما امروزه حتی میزان اشعه‌دهی بر بطن‌های مغز محدود شده است.

وی گفت: تومورهای ژرم سل در بخش پینه‌آل و سوبریال مغزی قرار دارند و استفاده از رادیوتراپی در درمان آن ها، عوارض جانبی بر هورمون‌های رشد کودک به جای خواهد گذاشت. از سوی دیگر برخی از کودکان مبتلا به تومورهای ژرم سل در اوایل نوجوانی هستند و به همین دلیل ممکن است دچار اختلال در روند رشد خود شوند.

معینی ادامه داد: همچنین اگر دوز استفاده از اشعه‌دهی در روش درمانی رادیوتراپی برای درمان تومورهای مغزی کودکان از میزان مشخصی بیشتر شود، موجب کاهش هوش کودک می‌شود. بنابراین تا جای ممکن تلاش می‌شود عوارض درمانی شیمی‌درمانی و رادیوتراپی محدود شود.

این رادیوانکولوژیست یادآور شد: متأسفانه بیشتر مراکز درمانی در ایران هنوز از رادیوتراپی با دوز اشعه‌دهی بالا استفاده می‌کنند در حالی که از این روش درمانی به ویژه در کشور کانادا و بیمارستان‌هایی مانند سیک‌کیدز، دیگر استفاده نمی‌شود. متخصصانی مانند دکتر اوته بارتلز از کشور کانادا، سال‌ها است بر درمان تومورهای ژرم سل تحقیق می‌کنند و در این دوره از کنگره دو سالانه بین‌المللی انکولوژی کودکان حضور دارند و درباره چالش‌های درمانی تومورهای مغزی کودکان سخنرانی می‌کنند.

معینی با بیان اینکه رویکرد چند تخصصی به تومورهای مغزی کودکان موجب به‌روز شدن دانش همه متخصصان مربوطه در درمان می‌شود گفت: پیش از این ممکن بود هر یک از متخصصان در درمان تومورهای مغزی کودکان از یک برنامه‌ درمانی متفاوت استفاده کنند، اما طی جلسات چند تخصصی تمامی اطلاعات متخصصان در درمان به صورت یکپارچه به‌روز می‌شود. بنابراین در این دوره از کنگره انکولوژی کودکان با توجه به برگزاری جلسات چند تخصصی بین همه متخصصان، می‌توان از داده‌های مشترک تجربی برای انتقال دانش و به روزرسانی اطلاعات استفاده کرد.

منبع: خبرگزاری مهر